„Przez kilka chwil Lenin przyglądał się swemu gościowi spod przymkniętego lewego oka i wygiętej w łuk prawej brwi.
Rewolucja miała swoje trudne czasy. Zdarzało jej się nawet wisieć na włosku. Tym, który wciąż próbuje nam wsadzić kij w szprychy, jest… On.
Kto? spytał Piotr Piotrowicz, bojąc się, że rozumie, i bojąc się, że nie rozumie.
Lenin ze złością zmrużył lewe oko.
No ten, przeciwko któremu zrobiliśmy rewolucję. Nię myślicie chyba, że rozpętaliśmy ją przeciwko carowi? Jedynym przeciwnikiem na naszą miarę jest Galilejczyk… Król żydowski. Słowo Wcielone. Syn Człowieczy. Syn Boży… Nazwijcie Go, jak chcecie. Jednak z waszą pomocą Go pokonamy. Wygląda na to, że daliście nam broń, jedyną broń…
***
Po przesłuchaniu ksiądz został wrzucony do nieco większej celi. Teraz klęczał i bił pokłony, dysząc, rzężąc i uderzając krwawiącym czołem o betonową podłogę. Po jakimś czasie ujrzał, jak z kąta celi wydostaje się światło. Wcale go to nie zaskoczyło i odwrócił się ku światłu z jękiem wdzięczności:
Wyślij swoje anioły, Panie!’ Wyślij swoje anioły! Nie pozwól mu! Po-wstrzymaj go, Panie’ Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zabij go! Nie ma
innego wyjścia „.

Kroniki anielskie to opowieść o dwunastu misjach Boskich posłańców w różnych miejscach i czasach od zniszczenia Sodomy poczynając, a na próbie zbawienia Lenina kończąc. Jeden z funkcjonariuszy anielskich zostaje obarczony zadaniem wyszukania kandydatki na Matkę Syna Bożego. Inny próbuje uchronić Judasza od podszeptów „Tego Drugiego”. Jednak aniołowie nie zawsze wywiązują się ze swoich zadań…
Odkrywając nowe obszary szpiegowskiej metafizyki, Volkoff jeszcze raz dowodzi, że jest pisarzem wybitnym, przed którym żadne tajne służby nie mają tajemnic.
[fragmenty z okładki]